Autonoom en autodidact buitenbeentje. Via veel omzwervingen in februari 2019 in Leeuwarden beland. Als een spons indrukken aan het opslurpen omdat ik reuze benieuwd ben of en hoe Friesland in mijn werk tevoorschijn zal komen. Nu al verliefd op het wad.
In aanleg, in proces en in materiaalkeuze is mijn benadering organisch te noemen. Vaak begin ik uit nieuwsgierigheid zonder te willen weten wat de uitkomst is. Op die manier houdt mijn handelen - het dóen - de vrijheid die nodig is om het ontstaansproces zijn gang te laten gaan. Om er handen en voeten aan te geven gebruik ik... mijn handen en mijn voeten. En al gauw ook mijn hele lijf. Resultaat is werk dat soms klein is en op andere momenten juist levensgroot. Wat het werk met elkaar gemeen heeft is de fysieke ervaring van het maken. Ik deins er niet voor terug om de maakgeschiedenis van het werk zichtbaar te laten. Vieze vingers, kreukels, vlekken. Ze zijn als rimpels op een huid, als littekens van ontstaan. Om het continue proces van veranderlijkheid en vergankelijkheid te benadrukken maak ik opzettelijk geen gebruik van vernis of fixeermiddel. Een werk kan wel definitief zijn maar kent nooit een einde. Het is en blijft in aard organisch.
De kunstkar is een door mij zelf gebouwd mobiel atelier, galerie, vervoermiddel en slaapplaats. Het is een mini-caravan met een fiets ervoor. De kunstkar is vijf maanden lang mijn huis geweest en ik heb er ruim 500 kilometer mee door het land gefietst. De kunstkar is de uitvalsbasis bij mijn activiteiten in de openbare ruimte.