Je kunt bij de pakken neer gaan zitten als al je werk wegvalt, maar dat zal Karin Idzenga niet gebeuren. “Dan bedenk ik gewoon weer wat anders.” Ze is handig in het creëren van werk door flexibel in te spelen op de wensen in het veld. Zo ontstond er theater in haar achtertuin, heeft ze een workshopaanbod voor toneelverenigingen die dit winterseizoen geen productie maken en is ze aan de slag voor Het Generatiehuis in Leeuwarden.
Voor Karin verliep het voorjaar net als bij vele andere theatermakers: alle opdrachten vielen weg. Ze zou twee grote producties maken: Galgen bij Iepenloftspul Snakkerburen en theaterspektakel Pier ter ere van het honderdjarig jubileum van Feriening foar Folksvermaken in Grou. Deze producties zijn verschoven naar volgend jaar. Daarnaast deed ze nog een regie voor toneelvereniging de Takomst in Húns/Leons.
Veel had ze toen niet te doen, behalve voorbereidend werk voor komende klussen. Karin: “Eigenlijk was het wel even lekker rustig. Thuis lekker omrommelen, er is hier altijd wel iets te doen.” Daarnaast besteedt ze veel tijd aan schilderen in haar atelier aan huis. “Ik kon altijd al goed tekenen. Voor het schilderen heb ik lessen gevolgd aan de Kunstacademie Friesland en nu bij kunstenares Irma Kamp in Dronrijp. Zij is echt heel goed!”
Zo vlak voor de zomer kwam alles weer wat op gang in de kunstsector. Karin begon met theater in haar achtertuin. De spelers van Theatergroep Broos speelden daar instant theater voor een groep van 30/40 man publiek. “Instant theater is een term die we zelf hebben bedacht. Het zijn langere improvisatiescènes. We spelen twee van zulke scènes op een avond.” Het publiek zat op stoelen en banken in de tuin, met voldoende afstand tussen vreemden.
“Mensen waren heel enthousiast. Een vrouw uit het dorp kwam naar mij toe en enthousiast begonnen we plannen te maken om in ons eigen dorp ook iets soortgelijks te doen. Nu ga ik een improvisatietheaterworkshop organiseren in het dorp.” Graag wil ze zomers vaker dit soort dingen doen voor een klein publiek: “Karin’s theatertuin, want als je het een naam geeft, dan is het ook iets.”
Karin weet heel handig in te spelen op kansen die zich voordoen. Zo lijkt het haar wat om workshops teven geven aan amateurtheaterverenigingen die dit winterseizoen geen productie willen maken door de onzekerheden van corona. “In plaats van een heel seizoen te repeteren, kun je ook losse workshops volgen met je spelers. Dat vinden ze vaak heel leuk om te doen.” Zelf biedt Karin o.a. workshops improvisatietheater en theateropstellingen aan. Dit doet ze op maat, zodat het goed past bij de wensen en mogelijkheden van een vereniging.
Theateropstellingen is nog niet een bekende methode in het amateurtheater in Fryslân. Juist voor regisseurs zijn dit interessante workshops om te volgen: “Het is een nieuwe manier om naar je stuk te kijken. Hierbij verdeel je de personages over een veld, zoals bij een familie opstelling. Hoe verhouden de personages zich tot elkaar? Ik stel vragen en geef opdrachten, zodat het veld steeds in beweging komt.” Ze deed deze oefening ook voorafgaande aan de improvisatiescènes in haar tuin met Theatergroep Broos: “Hierdoor krijgen zowel de spelers als het publiek veel informatie over de personages, waardoor ze gelijk helemaal in het verhaal zitten.”
Als theatermaker is Karin ook betrokken bij Het Generatiehuis in Leeuwarden, waar laagdrempelige ontmoetingen gecreëerd worden door middel van culturele activiteiten voor verschillende generaties. “Met een focus op de ouderen, omdat er voor die doelgroep maar weinig aanbod is.” Voor de ouderen wilde ze vanaf september improvisatietheaterlessen organiseren, maar daar waren weinig aanmeldingen voor. De reguliere cursus voor volwassenen zit al helemaal vol.
Of alles door kan gaan blijft natuurlijk afwachten door corona. Zeker voor de voorstelling Zwaantje en de kraai die ze in opdracht van Het Generatiehuis maakt. Deze productie gaat mogelijk op tournee langs verzorgingshuizen. “Het vertelt het verhaal van twee oude mensen die naast elkaar wonen in aanleunwoningen. Zwaantje is danseres geweest en heeft een grote familie opgebouwd. Kraai is een oude handelaar en alleen met al zijn spullen. Ze zijn elkaars tegenpolen, maar leren elkaar waarderen doordat ze gedwongen samen moeten werken.” Dit stuk heeft Karin zelf geschreven. Nadat ze de verhaallijn op papier heeft gezet, laat ze haar spelers vanuit hun personages improviseren, wat ze weer als input voor het stuk gebruikt. Als de tournee deze winter niet door kan gaan, komt er volgens Karin vanzelf een moment dat het wel kan.
“Ik ben niet bang. We gaan gewoon door. Doe gewoon wat wel kan. Ik ga niet alles op slot zetten. Als ik geen werk heb, dan verzin ik wel gewoon weer wat anders.”
Voor de theatercursussen maakt Het Generatiehuis gebruik van de ruimte van De Podiumschool van Onno Spreij in Leeuwarden. Als ik haar vraag welke maatregelen daar genomen worden in het kader van corona, moet ze dat eerst even checken bij Onno. “Desinfectiemiddelen bij de ingang van het gebouw en de speelruimtes en verder hanteren ze de landelijke richtlijnen.” Hieruit opmakend vraag ik Karin of ze ook onzekerheden ervaart over de ontwikkelingen van corona. “Ik ben niet bang. We gaan gewoon door. Doe gewoon wat wel kan. Ik ga niet alles op slot zetten. Als ik geen werk heb, dan verzin ik wel gewoon weer wat anders.